از آنجاییکه فراوانی بیماران دهان و دندان در دام‌های کوچک بالاست و از طرفی فقدان آموزش تخصصی در دانشکده های دامپزشکی کشور وجود دارد، لزوم آموزش های آکادمیک و مدون در این زمینه از طبابت دامپزشکی به شدت محسوس است.

در فرایند تکوین دانش دامپزشکی شاهد تخصصی شدن علوم بالینی دامپزشکی در سطح جهان هستیم و دندانپزشكی حیوانات خانگی، نه تنها از این امر مستثنی نبوده بلکه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، به طوری که این نگاه ویژه باعث گسترش بستر این تخصص و موجب شکل‌گیری زیر شاخه‌هایی همچون پریودنتیک، اندودنتیک، پروستادنتیک و ارتودنتیک گردیده است. زیر شاخه هایی که هر یک به مباحث متفاوتی از بیماری‌ها و همچنین درمان‌های مرتبط با آن می‌پردازد. با این وجود باور به نگاه تخصصی به دندانپزشکی دام ها تا کنون چندان در کشور ما مورد توجه قرار نگرفته است. این موضوع موجب شده که مبحث دندانپزشکی نه تنها در سرفصل های درسی دکترای حرفه ای دامپزشکی ایران مغفول بماند بلکه در دوره تخصصی نیز نگاه ویژه ای به آن نگردیده است.

بیماری های پریودنتال رایج ترین بیماری تشخیص داده شده در دام های کوچک و مشکل شماره یک سلامت آنهاست. طبق آمار، بالای ۷۰ تا ۸۰ درصد سگها و گربه ها در سنین بالای دو سال دچار این بیماری هستند. بنابر این با توجه به فراوانی آن، لزوم تشخیص به موقع و بالا بردن سطح اطلاعات از طریق آموزش عمومی در صاحبان دامها و پیش از آن در دامپزشکان وجود دارد. در این دوره علاوه بر معرفی بیماری های شایع دهان و دندان در دام های کوچک، به صورت ویژه به توصیف بیماری های پریودنتال پرداخته می‌شود.